Maandag 4 juli 2005

Soms vind ik mijzelf irritant obsessief en triest ten aanzien van de kleine prins. Soms denk ik: laat maar even zijn, zal vanzelf wel weer over gaan. En zo het ook doet.
Bovendien, als je een gevoel dat in je opwelt, laat zijn, heeft het nog een functie. Zolang je anderen er geen pijn mee doet, draagt het bij aan het helingsproces. Als je alleen maar in protest gaat en ervan baalt dat het (nog steeds) leeft, duw je het weer terug je tenen in. Het verdwijnt er echt niet door. Er komen hoogstens laagjes op te liggen. Nieuw zeer op oud zeer.
Elke traan schoont de ziel. Elke vloek brengt je dichter bij God.
Mooiste moment van de dag: Met mijn jongens en de buurjongen, drijf- maar dan ook drijfnat geregend. Van zomerregen groeit een mens. Je frist er in ieder geval van op.