Dinsdag 28 juni 2005

Er zijn veel mannen die hun ‘piepie’ een naam geven. Ik vraag me wel eens af waarom dat zou zijn. Is het wellicht omdat iets wat een naam heeft een eigen identiteit heeft en je dus de verantwoordelijkheid van je af kunt schuiven? ‘Nee, schat, ik ben echt niet vreemd gegaan, dat was Pietje, Kareltje, Sluwe Vos, Pinokkio, Lange Jan, Mister right etc.’
Ik weet niet of mijn doordeweekse dinsdagse minnaar een naam heeft bedacht voor zijn lus en dat wil ik graag zo houden. Ik vind het al vervelend genoeg dat de naam van zijn vrouw af en toe de revue passeert. Niet omdat ik het vervelend vind dat hij een vrouw heeft of om over haar te praten maar het gebruiken van haar naam voelt als een soort Heiligschennis.
Ik zelf weet hem dan ook te omzeilen want zomaar achteloos haar naam gebruiken, is in mijn ogen een groter verraad dan met haar man liggen rollebollen. Het suggereert een intieme band, alsof zij iemand is die ik persoonlijk goed ken, zo goed dat ik haar bij de voornaam mag noemen.
Jezelf aan iemand voorstellen is een keuze, je naam vertellen is iets persoonlijks weggeven. Het is niet juist als derden zonder dat jij daar toestemming voor hebt gegeven dat gaan doen. Nu ken ik haar dus vanuit die optiek zou ik het mogen doen maar in de positie waarin ik mij nu bevind, heb ik de keuze gemaakt voorbij te gaan aan dat feit en heb geen recht meer op dit persoonlijke detail. Juist door haar naam bewust níet te gebruiken, toon ik nog enigszins respect.
Jeanette Winterson schreef in ‘Op het lichaam geschreven’ Wat maakt dan een einde aan de liefde? Alleen dit: onachtzaamheid…. Je naam zeggen zonder hem te horen, ervan uitgaan dat je alleen een naam hebt opdat ik je kan roepen.
Het is waar, veel mensen gebruiken je naam als een ding wat er niet toe doet. Je had om het even anders kunnen heten. Je had om het even iemand anders kunnen zijn. Zo weet ik bijvoorbeeld nog steeds niet of de naam van de vriendin van de vader van mijn jongens op een e of een a eindigt. Het boeit me ook niet.
Zodra je geen gevoel meer hebt bij de naam van iemand is je respect voor iemand aan het afnemen. Of je liefde. Je naam is wie je bent. Alleen zij die hem met respect en/of liefde uitspreken, zouden hem mogen gebruiken.
Mooiste moment van de dag: Gelukkig voelde ik, dat ik tijdens een heftige afscheidskus, mijn oorbel verloor. Dat zou zo cliché zijn, als zijn vrouw er zo achter zou komen. Maar waar het me met name om ging, was dat ik mijn oorbel terugvond. Ik ben namelijk zeer gehecht aan deze oorbellen. Zou het echt zonde vinden als ik er een kwijt raakte. Dubbel hè.