Zondag 19 juni 2005

Toen ik vanochtend wakker werd, dacht ik: ik wilde dat ik de kleine prins nooit ontmoet had. Ik heb helemaal geen zin om telkens weer alle punten op te noemen waarom het zo zinvol was dat wij elkaar ontmoeten en waarom het zo goed is dat het is afgelopen zoals het is afgelopen. En ik heb al helemaal geen zin om nacht aan nacht over hem te dromen en ’s ochtends in de analyse te moeten over wat deze droom mij nu weer te zeggen heeft, want dromen die je onthoudt hebben namelijk een boodschap. Elke keer als ik net weer een beetje rustig begin te worden, nemen de beelden en de nachtelijke dromen toe. Daarmee dus ook het dagdromen, want het lijkt haast wel alsof ik hem om een of andere reden nog lang niet mag vergeten. Ik baal daarvan. Ik wil met rust gelaten worden. Nou ja, volgens mijn eroscoop voor de komende drie dagen, belooft dinsdag weer een geile dag te worden. Verzet in ieder geval even mijn gedachten.
Mooiste moment van de dag: Ik ga straks naar Bruce Springsteen. Ik hoop altijd dat hij ‘Cover Me’ zal spelen. Zal wel niet het geval zijn maar verder weet ik zeker dat hij niet zal teleurstellen. Dat heeft hij nog nooit gedaan. En dat terwijl ik eigenlijk niet zo’n groot fan van hem ben. Ik schreef het als eens eerder: teleurstelling is enkel het gevolg van te hooggespannen verwachtingen.