Vrijdag 10 juni 2005

Al vanaf den Beginne was duidelijk dat mannen doorgaan en vrouwen zoekers zijn. Er was geen haar op Adams hoofd die er aan dacht de paradijselijke toestand waarin zij verkeerden te veranderen. Nee, het was Eva die meer wilde weten. Het was Eva die kennis als een hoger goed zag dan lekker voort te lummelen in de Tuin. Dat heeft Eva geweten. En vanwege de erfzonde, die zij daarmee over ons heeft afgeroepen, zullen alle Eva’s het weten. Zelfs de niet-zoekende vrouw zondigt als zij een koekje bij de koffie neemt, biecht op een kilo te zijn aangekomen en voelt zich schuldig haar kinderen in de opvang te stoppen.
Toch, als je Eva, zou zij nu nog lang en gelukkig leven - maar dat sprookje heeft zij dus voor ons verziekt - zou vragen of zij spijt heeft van haar beslissing, dan denk ik dat zij ‘neen’ zou zeggen. Gelijk heeft ze. Met haar vrouwelijke intuïtie voelde zij kennelijk aan dat elke kop zijn munt heeft en dat deze niet op waarde valt te schatten als je de eenheid niet weet. Bovendien moest het gebeuren. De schepping zou geen enkele zin hebben als deze bij een tuin, wat dieren en twee mensen was gebleven.
Maar was Eva nu juist dapper of was Eva altijd al het zwakke geslacht omdat het te gemakkelijk te verleiden viel? Met name de kerk laat ons geloven dat het laatste het geval is. En de maatschappij, hoewel grotendeels Goddeloos geworden, volgt daarin. Zelfs mijn spelchecker accepteert eva zonder hoofdletter als juist en onderkringelt adam met kleine letter als zijnde fout.
Als we ‘het zwakke geslacht’ echter definiëren aan de hand van de zeven hoofdzonden die men kan begaan, Hoogmoed, Gierigheid, Onkuisheid, Gramschap, Gulzigheid, Nijd en Traagheid, dan bezondigen mannen zich net zo vaak als vrouwen.
Zelfs toen de mens nog als zondeloos te boek stond, gaf Adam zich al over aan ledigheid die des Duivels oorkussen is en werd Eva bevangen door hoogmoed die altijd voor de val komt.
Ooit heeft eens iemand tegen mij gezegd dat door al die echtscheidingen van tegenwoordig een bevrijde generatie zal ontstaan. Misschien is dat wel zo. De vier stadia waar een mens doorheen moet zijn: 1) Onbewuste harmonie, het Adam-gevoel in het Paradijs, duurt ongeveer tot de pubertijd. 2) Onbewuste disharmonie, het Eva-gevoel vlak voordat zij de bewuste hap nam, duurt gemiddeld tot de midlifecrises. 3) Bewuste disharmonie, Adam en Eva na de val, kan eindeloos duren. 4) Bewuste harmonie, hebben Adam en Eva niet mogen meemaken.
Des te eerder de bewuste disharmonie toetreedt, des te groter is de kans dat er iets van bewuste harmonie aan de horizon gaat gloren, zelfs een haalbare realiteit wordt.
Is het leven dan toch een sprookje?
Mooiste moment van de dag: Er was eens een moeder met twee jongens. En zij leefden nog lang en gelukkig.