Dinsdag 7 juni 2005

Het is bijzonder om het voorbeeld te zijn van een muzikaal zeer getalenteerde jongeman, die bezig is zijn tweede studie af te ronden. Enkel en alleen omdat ik mijn hart volg. Mijn verwarde hart dat regelmatig de weg kwijt is.
Ik heb ooit eens een liedje over mijn hart geschreven. Het is geen vrolijke tekst maar wel een hoopvolle.
Er zijn twee componisten mee bezig geweest: ze vonden het prachtig en gingen het vervolgens herschrijven. Het was te lang, te afwijkend van de regel, te weet ik veel wat. Misschien hadden ze gelijk, misschien ben ik eigenwijs, maar mijn hart valt niet te herschrijven. Het heeft meegemaakt wat het heeft meegemaakt. Toch is het nog altijd hoopvol.
Lang geleden ben ik eens bij een astrologe geweest. Voor de vervolmaking van mijn horoscoop hadden we de geboortedag van de vader van mijn jongens naast die van mij gelegd. De astrologe werd er helemaal stil van, zo mooi had ze het nog nooit gezien. Hij was voor mij de ideale man omdat zijn zon zo naast mijn maan stond, of zoiets, dat hij mij volledig de vrijheid gaf mijzelf te zijn. Dat moest iets letterlijker worden opgevat, bleek.
Ik heb die vrijheid nu en ik zal haar benutten. Ik volg gewoon dat hoopvolle hart, dat regelmatig de weg kwijt is.
Ik hoop alleen dat mijn jongens ook op een dag naar hun moeder kunnen kijken en daar een voorbeeld in zien dat zij graag volgen. Ik doe veel fout deze weken. Ik ben niet de gezellige koekjesbakkende moeder die ik ooit eens dacht te zijn.
Mooiste moment van de dag: Ik geloof nog steeds, ook al bakte ik er weinig van vandaag, dat ik over twee jaar zo goed gitaar kan spelen dat ik mijn eigen teksten op muziek kan zetten.