Dinsdag 21 Juni 2005

Het is goed dat mijn doordeweekse dinsdagse minnaar en ik ieder een andere moerstaal hebben. Zo komen wij niet in de verleiding om - want vandaag bleek toch wel dat wij elkaar erg leuk vinden - gebruik te maken van de laagdrempelige hedendaagse communicatiemiddelen zoals daar zijn sms en e-mail. Wij hebben het van de levende conversatie en ontmoetingen, of niet.
Zo kan het in ieder geval niet gebeuren dat lust voor liefde wordt aan gezien. Want teveel lust, ook al wordt deze uitgewisseld over de kabel, leidt tot verwarring. Tot teveel bezig zijn met iets dat enkel in dat ene moment bestaat. Een hormonale kwestie die verstandelijk overdacht moet worden, al is het alleen maar om de formulering juist te krijgen. Want hoe sms je een lange natte tongzoen? Hoe bijt je in iemands lip over de telefoon of laat je je handen verdwalen onder een T-shirt via de e-mail?
Je kunt natuurlijk voor een web-cam een banaan in je kut steken, of je lul als een moderne versie van de ouderwetse potloodventer in cyberspace heen en weer zwaaien. Persoonlijk vind ik dat de armoedigste en eenzaamste seks die een mens kan hebben. Maar goed, de lusten van het Internet zijn nog redelijk nieuw voor me, dus wie weet ontdek ik ooit de charme.
Wat ik mij wel afvraag is het volgende: is het Internet nu een plaats waar mensen hun échte leven leven, zonder illusies over hoe je je zou moeten gedragen en voelen op bepaalde momenten opgelegd door de wetten van buitenaf? Of is het juist een plek waar mensen zich volledig onderdompelen in schijnemoties? Met de billen bloot durven ze in ieder geval maar is het computerscherm de enige overgebleven plaats waar mensen hun ware gezicht durven tonen? Zijn de moderne mogelijkheden verwerpelijk of werken ze juist bevrijdend voor de mensheid?
Natuurlijk heeft het meisje spijt dat haar Chiquitaclipje - aan die bananen zit overigens al jaren een luchtje - het hele land door is geweest. Maar is dat wel echt zo? Of zijn deze gevoelens van spijt enkel weer iets dat zij nu tentoon spreidt omdat de maatschappij dat van haar verwacht? We ambiëren toch allemaal onze five minutes of fame.
Ook in vroeger tijden was elke school in het gelukkige bezit van een meisje dat in bijzijn van teveel jongens in het fietsenhok haar onderbroek liet zakken, dat is niet iets van deze tijd. Dat heeft niets te maken met het zedeloos zijn van nu.
Als er dan iets stuitend aan is, is het dat volwassen kerels, die nooit in het fietshok aanwezig waren, er zich nu volop aan verlustigen. Misschien is het toch beter als mensen hun gepaste zo-hoort-het-masker ophouden. Het ware gezicht dat velen laten zien is geen mooi gezicht. Het is verwrongen van perversiteit. Het tast de onschuld van de handeling aan en het bedreigt de onschuld van het kind. Dat is zonde en tevens de grootste zonde die men kan begaan.
Mooiste moment van de dag: En wel te verstaan van de langste dag. Er mag weer een wens het Universum ingestuurd worden omdat het Licht de Duisternis heeft overwonnen, en wel één in het teken van liefde. De Godheid is op het hoogtepunt van kracht, grote kans dat deze in vervulling gaat. Ik kan natuurlijk wel weer van alles gaan zitten wensen waar de gehele mensheid baat bij heeft. Dat zou aardig en gepast van mij zijn. Maar is er niet zoiets als een gezegde: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Ik wens, zoals zo vaak, een leuke vrijgezelle man, die terwijl hij mij aankijkt, vraagt of ik zin heb om een biertje met hem te drinken. Laat ik het toch maar een beetje bescheiden houden deze keer en niet gelijk inzetten op de wens de liefde van mijn leven te ontmoeten. Want wat als ik dat nou weer eens niet voor hem ben?