Dinsdag 17 mei 2005

Seks is natuurlijk maar surrogaat voor wat ik zoek. En wellicht zijn de mannen met wie ik een relatie heb gehad of verliefd op ben geweest, ook maar surrogaat. Ik moest daar aan denken omdat ik ‘Let It Be’ op mijn gitaar zat te spelen vandaag. Of nou ja, spelen, dat is een groot woord, oefenen is beter op zijn plaats. Ik ben nog niet zo lang in het bezit van een gitaar. Heb nog heel veel tijd om adem te halen.
When I find myself in times of trouble,
Mother Mary comes to me,
Speaking words of wisdom,
Let it be.
Zou dat echt zo zijn? Zou de Heilige Maagd zich aan John of Paul vertoond hebben in duistere tijden? Of was het wishful thinking dat hun dit deed opschrijven?
Het is niet zo, dat ik enorm verlang naar persé een Mariaverschijning. En het is niet zo, dat ik verwacht dat ik daarna immer rustig en tevreden zal zijn. Maar misschien ook wel. Er schijnt iets te zijn, wat al dat andere overbodig maakt. En het mooie is, dat al dat andere daarna vanzelf schijnt te komen. Succes, geld, de liefde van je leven. Je kunt het zo gek niet bedenken, of het is voor je weggelegd. Als je dat nog wil, tenminste.
Volgens de een bereik je Het door volledig te leven in het Nu. Volgens de ander dwing je Het af door te affirmeren. (Hoewel dit een heel verkeerde woordkeuze is, als je aanhanger bent van deze theorie.) Natuurlijk moet je wel vergeven, ook al moet je niets natuurlijk.
De een zegt: ‘zoekt en gij zult vinden.’ De ander zegt: ‘Als de leerling er klaar voor is, komt de Meester vanzelf.’ Hoe het ook zij, op een dag schijnt het mogelijk te zijn dat je op gaat in het ‘Licht.’ Totaal gelukkig, helemaal één. Niks en niemand meer nodig. Genoeg aan jezelf.
Dat lijkt mij wel wat. Ik ben wel toe aan een stukje betere geborgenheid. Ik ben het malen moe. Het vechten moe. Het ‘nog een keer door deze ervaring te moeten gaan’ moe.
De weg naar verlichting is lang, donker en eenzaam. Ik wil ook wel eens een keer een Heilige die mij bemoedigend toespreekt.
Maar terwijl ik dit opschrijf, denk ik; ik had vandaag toch alles wat ik nodig had. Een bord eten voor mijn jongens en mijzelf, een dak boven ons hoofd. En alsof dat nog niet genoeg is, had ik een onverwacht yogalesje om over te nemen, zodat we de rest van de maand ook te eten hebben, kreeg ik twee complimenten en een door mijn jongste jongen zelfgemaakt gelukspoppetje. Ik doe echt wel mijn best. Misschien moet ik eens proberen: ‘Cup of Kindness’ van Emmylou Harris te spelen.
And when Mother Mary finally comes to call
She could pass right thru your heart
And leave no trace at all
While you were reaching for
The sacred and divine
She was standing right beside you
All the time
Mooiste moment van de dag: Mijn oudste jongen vroeg zich af ‘wanneer de heerlijkheid van de lente nou eens kwam?’ Hij gaf zelf het antwoord. ‘Ik denk, dat ze die bewaart voor de zomer. Zodat de zon dan écht heet kan schijnen.’ Welk een vertrouwen, om jaloers op te zijn.