Donderdag 19 mei 2005

Er gebeurde gisteren iets merkwaardigs. Het Godswonder - van wie ik heb horen zeggen dat hij een drankprobleem heeft - en ik, keken elkaar aan. Hij zag er niet goed uit. Ik zag verdriet in zijn ogen. Een onbegrepen en eenzaam lijden. Ik zag dat hij veel te snel, veel te veel was afgevallen. Toen gebeurde het. Er veranderde iets in mij. De hots uit mijn lendenen laaiden op naar mijn hart. Mijn hart vatte vlam. Ik dacht; als ik twee tellen langer naar je kijk, ben ik verliefd.
Doe mij een man die de weg kwijtraakt nadat een goede vriend van hem is overleden, vrouw en kind verlaat en eens lekker een tijdje met zijn neus in de poeder gaat liggen, en mijn hart wordt uit mijn lijf gerukt.
Doe mij een man die daags nadat hij op trouwringenjacht is geweest van zijn vriendin te horen krijgt dat zij het niet meer ziet zitten tussen hun, en mijn hart loopt over.
Doe mij een man die na maanden sober te zijn geweest voor whatever reason de bodem van de fles weer tegenkomt, en de deuren van mijn hart gaan wagenwijd open.
Lust en neukdrang slaan om in liefde en de wens deze te bedrijven. De getourmenteerde ziel aan mijn borst te drukken en zachtjes toe te fluisteren dat het goed komt. Dat het goed is.
Is dat mijn moederhart die de overhand krijgt? Is dat mijn schuldgevoel omdat ik mijn eigen jongens niet heb kunnen geven wat ik zo graag voor ze wilde? Probeer ik dat nu te compenseren door volwassen mannen dan maar een troostende schouder te bieden? Maar voordat ik moeder was, heb ik ook menig man naar een gelukkiger bestaan geneukt. Ik ben daar goed in. Baan nodig? Midlifecrises te slechten? Wil je je droomvrouw ontmoeten? Kom een nachtje naast mij liggen. (Roy schijnt er overigens ook behoorlijk op los te bollen.)
Ik heb vandaag al honderd keer het ingevallen gezicht van het Godswonder op mijn netvlies gehad. Ik schakel moeiteloos over van ‘I Don’t Know How To Love him,’ wat ik aan het oefenen ben naar ‘Everything’s Alright.’ Tenslotte ook een heel mooi lied om te zingen. En ik hoop stilletjes dat ik hem tegenkom.
Misschien moet ik tevreden zijn met deze bescheiden bijdrage die ik lever aan het welzijn van de mens, ook al kost het mij mijn hart. Of mag ik meer verlangen? Het was niet de bedoeling dat ik een Mariaverschijning zou zien terwijl ik in de spiegel sta te kijken. Ik moet nodig op zoek naar een gelukkige man.
Ik weet er trouwens wel een. Zou het dan toch…
Mooiste moment van de dag: Het zou het niet mogen zijn, maar wat is, is. Ik kwam het Godswonder tegen in de stad.