Vrijdag 27 mei 2005

Ik was van plan vanavond de blind date te hebben, maar hij is het hele weekend weg. Over drie weken, als mijn jongens weer bij hun vader zijn, ben ik alle dagen bezet. De wereld is niet rond in dit geval. Ik laat het maar voorbij gaan.
Een blind date is niet iets waar je op een doordeweekse dag even een oppas voor inschakelt. Zo van, ‘ik kan over een kwartier thuis zijn, of pas morgenochtend en hier ligt het briefje met mijn nul-zes.’ Bepaalde afspraken maak je alleen als de kat van huis is. De vraag ‘Waar herken ik je aan?’ blijft voor eeuwig ongesteld en onbeantwoord in zijn geval.
Maar heeft het ‘waar herken ik je aan,’ eigenlijk niet maar een duidelijk antwoord: ‘Ik ben die vrouw, waar van jij bij binnenkomst gelijk denkt: ik hoop dat zij het is. Zo niet, dan kunnen wij onszelf de euro’s besparen en ieder weer ons weegs gaan. We zijn tenslotte niet op zoek naar nieuwe vrienden.’
Dat heeft niets met arrogantie te maken of het wel of niet mooi vinden van mijzelf, maar dat is toch hoe het uiteindelijk werkt. De leukste e-mail conversaties kunnen teniet gedaan worden door een opgepompte body-buildersnek. De meest opwindende telefoonstem kan met een gezicht erbij, al zijn charme verliezen.
Als het om partnerkeuze gaat, is de mens in eerste instantie visueel ingesteld. Met het oog bepalen we of hij of zij vruchtbaarheid uitstraalt. Om daarna met de neus het DNA te besnuffelen of dit genoeg afwijkt van dat van ons, om voor sterk nageslacht te zorgen. We staan helemaal niet zo ver van de dieren af als menigeen graag denkt. Uit onderzoek blijkt keer op keer, dat verliefd worden, met name voortvloeit uit voortplantingsdrang.
Nu mijn kinderwens vervuld is, zou je denken dat ik hier aan voorbij kan gaan. Toch heb ik vandaag ook besloten niet in te gaan op een contactverzoek van een man, vanwege zijn uiterlijk. Terwijl ik weet dat fysieke aantrekkingskracht niet bepaald wordt door schoonheid.
Voor iemand vallen heeft weinig met de aantrekkelijkheid te maken maar alles met de uitstraling, en toch… Bovendien is zoiets niet van een foto af te lezen. Als ik een foto van de kleine prins had gezien, zou ik die zonder pardon opzij hebben gelegd, denk ik. Hij is verre van wat je noemt een standaard mooie man. Maar toen ik hem voor het eerst zag, ging ik rechtop in mijn stoel zitten.
Dat is waar je mij aan kunt herkennen, dat jij je schouders recht.
Mooiste moment van de dag: Tijdens de kindervoorstelling ‘Watertanden en Zeewolven,’ waar ik vanmiddag met mijn jongens naartoe ging voordat zij met hun vader vertrokken, zei een van de actrices dat ik naar liefde rook. Niet naar zweet, niet naar seks maar naar Liefde. Ik ga zo even lekker wandelen door de stad, misschien kom ik nog wel iemand tegen die dat ruikt. Ik heb geen zin om op zo’n avond als deze alleen te zijn.