Woensdag 1 juni 2005

Een nieuwe maand, een nieuw begin. Gegoochel met feiten, deel 2.
De prentenboek-versie van een waargebeurde liefdesgeschiedenis.


P6/7
Onder de kerstboom lag een klein prinsje te slapen. Verbaasd keken Gabriël, Melchior en mama ernaar. Waar kwam die vandaan?
Er hoorde nog niets onder de boom te liggen, het was pas kerstavond.

P8/9
Ze konden zien dat het een prinsje was, omdat hij zijn kroontje naast de sjoelsteen had gezet waarop hij lag te slapen. Het was echt een heel klein prinsje.

Plots bewoog het prinsje. Hij strekte zijn benen, draaide zich om en rolde van de sjoelsteen af.

P10/11
Verschrikt opende hij zijn ogen en keek naar de reuzen die over hem heen gebogen stonden.
‘Wie zijn jullie?’ vroeg het prinsje zacht.
‘Ik ben Gabriël,’ zei Gabriël.
‘En ik ben Melchior,’ zei Melchior. ‘Wij wonen hier.’
‘Dus jij bent een Engel en jij bent een Koning. Dan kunnen jullie me vast helpen.’

‘En wat bent u?’ vroeg hij beleefd aan mama, ‘behalve groot.’
‘Ik ben mama,’ zei mama terwijl ze op haar knieën ging zitten.

P12/13
Het prinsje ging overeind staan.
‘Ik ben prins Boomkruin. Ik woon daar.’ Hij wees naar de top van de kerstboom waar de piek stond te pronken.

‘O jee,’ zei mama geschrokken, ‘hebben we je pijn gedaan toen we hem erop zetten?’
Dat was gelukkig niet het geval. Maar verder was het vreselijk ongelukkig dat hij juist nu hier was.

P14/15
Prins Boomkruin bestond alleen in de twaalf heilige nachten. Hij kwam met het Kind en vertrok met de drie Wijzen. Zo meteen begon de eerste nacht en het was zijn taak wensen te vervullen die vanuit een goed hart gemaakt waren.
Daarvoor had hij het ruisen van de bomen nodig en het wiegen in de wind. Het prikken van de koude winternacht en het schitteren van de sterren.

Prins Boomkruin moest terug naar waar hij vandaan kwam en zijn huis ook, anders zou geen wens in vervulling gaan.

P16/17
Er zat niets anders op dan hun mooie kerstboom weer af te tuigen.
Dapper haalde Gabriël de eerste bal uit de boom. Met een zucht begon Melchior aan de kerstkransjes. Mama deed de lichtjes.

Het engelenhaar mochten ze laten zitten. Dat vond prins Boomkruin mooi en zat hem niet in de weg.

P18/19
En zo gebeurde het, dat op kerstavond, terwijl bijna iedereen al lag te slapen, een Mama naar het bos fietste met in haar voorzitje een kerstboom, in haar achterzitje een Koning met een Prins in zijn hand en naast haar, op zijn eigen fiets, een Engel.

P20/21
Het bos was donkerder dan ze verwacht hadden. De winternacht prikte in hun wangen.
Ze hoorden duistere geluiden en roken ondergrondse geuren. Maar prins Boomkruin wist de weg.

P22/23
Het gat lag nog open en voorzichtig haalden ze de kerstboom uit de pot en zetten hem op zijn plaats terug. Het engelenhaar wiegde in de wind.

P24/25
‘Jullie mogen een wens doen,’ zei Prins Boomkruin terwijl hij naar de top klom. ‘Ze zullen uitkomen want jullie hebben een goed hart. Niet iedereen zou zijn boom hebben terug gebracht om wensen van anderen in vervulling te laten gaan.’

P26/27
Ze hoefden niet lang na te denken.
Gabriël wenste licht op aarde en sneeuw.
Melchior wenste wijsheid voor iedereen en een nieuwe kerstboom
En mama? Mama wenste dat de wensen van Gabriël en Melchior uitkwamen.

P28/29
De kerstboom was er al de volgende ochtend. Met wat losse takken die ze op weg naar huis hadden gevonden, had mama toch een heuse kerstboom weten te maken.
De sneeuw kwam pas in maart. Wijsheid komt met de jaren.

En af en toe fietsen Gabriël, Melchior en mama zomaar ‘s avonds naar het bos, om liggend onder de boom van prins Boomkruin, aan de sterren te zien dat het licht er altijd al geweest is maar dat je soms het donker van de nacht nodig hebt, om het echt goed te kunnen zien.
Prins Boomkruin is er dan natuurlijk niet maar ze voelen dat hij aan hen denkt.