Dinsdag 26 april 2005
Mijn overbuurman heeft, wat je noemt, de perfecte one-night-stand-kop. De onbetrouwbaarheid druipt er aan alle kanten van af. In mijn ogen dan. Ik heb hem nooit ergens op betrapt. Ik weet helemaal niets over zijn al dan niet vermeende ontrouw. Wij zijn buren en praten niet over dat soort dingen. We praten sowieso eigenlijk niet met elkaar. We doen ons burending en dat is groeten, meer niet. Behalve soms.
Een keer in de zoveel tijd hebben wij een conversatie van een paar zinnen waaruit iets van een wederzijdse aantrekkingskracht blijkt. Om vervolgens weer over te gaan tot de orde van dag.
Ik vind dat prima, ik wil helemaal niet met iedere man de kat op het spek binden.
Maar mag ik daarom niet de flirt die hij opstart, afmaken? Mag ik daarom niet af en toe vanuit mijn keukenraam naar hem of de erg aantrekkelijke huisvriend kijken? Maakt dat mij dan een vrouw waar iedere man, ‘die denkt het goed te hebben begrepen,’ kan aanbellen? Ik kom ze wel vaker tegen, dat soort types. Die leven ook in de veronderstelling dat ze hun vrouw een plezier doen, die ene keer in de twee weken dat ze vijf minuten op haar liggen pompen.
Het is een raar fenomeen, maar de alleenstaande, en het maakt niet uit of dit met of zonder kinderen is, man of vrouw, hoort geen seksuele verlangens meer te hebben - alsof al je lust met je partner de deur uitwandelt - want dan ben je een gefrustreerde trut of een trieste eikel, die enkel nog maar zit te wachten op de verlossende wip.
Je hebt toch ook nog steeds honger en je moet toch ook nog steeds plassen. Dat wil toch niet zeggen dat het je niets meer uitmaakt wat je in je mond steekt of dat je overal, omdat je zonodig moet, je broek laat zakken.
Als je in het, al dan niet gelukkige, bezit bent van een partner, is flirten een onschuldig tijdverdrijf. Verlangend naar ander kijken, logisch. En masturberen, even een lekker moment voor jezelf. Maar o wee, als je vrijgezel bent. Wil je niet als wanhopig te boek staan, dan moeten de ogen gesloten en de handen boven de dekens. Het is niet de bedoeling dat zij een spannender en bevredigender bestaan leiden dan de gebonden onder ons. We zouden wel eens jaloers kunnen worden op al die zeeën van vrijheid.
Mooiste moment van de dag: Het e-mailtje van een man die het wél begrepen heeft. Binnenkort komt hij Ragù alla Veneta eten. Zonder bijbedoelingen. En dat is wederzijds.
Een keer in de zoveel tijd hebben wij een conversatie van een paar zinnen waaruit iets van een wederzijdse aantrekkingskracht blijkt. Om vervolgens weer over te gaan tot de orde van dag.
Ik vind dat prima, ik wil helemaal niet met iedere man de kat op het spek binden.
Maar mag ik daarom niet de flirt die hij opstart, afmaken? Mag ik daarom niet af en toe vanuit mijn keukenraam naar hem of de erg aantrekkelijke huisvriend kijken? Maakt dat mij dan een vrouw waar iedere man, ‘die denkt het goed te hebben begrepen,’ kan aanbellen? Ik kom ze wel vaker tegen, dat soort types. Die leven ook in de veronderstelling dat ze hun vrouw een plezier doen, die ene keer in de twee weken dat ze vijf minuten op haar liggen pompen.
Het is een raar fenomeen, maar de alleenstaande, en het maakt niet uit of dit met of zonder kinderen is, man of vrouw, hoort geen seksuele verlangens meer te hebben - alsof al je lust met je partner de deur uitwandelt - want dan ben je een gefrustreerde trut of een trieste eikel, die enkel nog maar zit te wachten op de verlossende wip.
Je hebt toch ook nog steeds honger en je moet toch ook nog steeds plassen. Dat wil toch niet zeggen dat het je niets meer uitmaakt wat je in je mond steekt of dat je overal, omdat je zonodig moet, je broek laat zakken.
Als je in het, al dan niet gelukkige, bezit bent van een partner, is flirten een onschuldig tijdverdrijf. Verlangend naar ander kijken, logisch. En masturberen, even een lekker moment voor jezelf. Maar o wee, als je vrijgezel bent. Wil je niet als wanhopig te boek staan, dan moeten de ogen gesloten en de handen boven de dekens. Het is niet de bedoeling dat zij een spannender en bevredigender bestaan leiden dan de gebonden onder ons. We zouden wel eens jaloers kunnen worden op al die zeeën van vrijheid.
Mooiste moment van de dag: Het e-mailtje van een man die het wél begrepen heeft. Binnenkort komt hij Ragù alla Veneta eten. Zonder bijbedoelingen. En dat is wederzijds.
posted by Nicoline @ 8:37:00 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home