Maandag 25 april 2005

Ik las gisteren in de Chick dat de nieuwste vibrator Tsunami heet. Mijn vibratorkennis is niet meer zo up to date, bovendien alleen van horen zeggen. Wellicht is Tarzan allang niet meer het summum onder de staven.
Toen ik dertien jaar geleden in Milaan woonde en werkte, had ik een roommate, Cristina, en zij had voor haar tweeëntwintigste levensjaar nog nooit een orgasme gekregen.
Middas Dekker zei al eens zoiets als: ‘De man is een zak gevuld met zaad en nadat hij gekomen is, kan hij gaan.’
Het orgasme van de man heeft een duidelijke functie. Er bestaat geen twijfel over waarom hij dient klaar te komen. Vandaar waarschijnlijk dat het voor hem zo gemakkelijk is. Maar de vrouw? Het lijkt soms wel of haar orgasme zijn bestaansrecht heeft verloren. Zoals verstandskiezen, die, nu wij onze magnetronmaaltijden met mes en vork eten, ook nergens meer voor dienen.
Ik kan niet met zekerheid zeggen dat er ooit tijden zijn geweest dat een vrouw niet eerder in verwachting kon geraken dan nadat haar baarmoedermond in het sperma had gedipt. Want dat is namelijk wat er gebeurt, zij komt het zaad tegemoet om de bevruchting te versnellen. Maar zo ze hebben bestaan, dan waren dat mooie en rechtvaardige tijden. Als seks niet alleen om het orgasme draait, waarom hij dan toch altijd wel en zij zo vaak niet?
Cristina had echter het geluk op een dag een man te treffen, die vond dat haar leven niet compleet was zonder deze ervaring en nadat hij vruchteloos van alles had geprobeerd, kocht hij haar dus een Tarzan. Kijk, dat is nu wat je noemt een goede minnaar. Cristina heeft zich vervolgens drie dagen in het toilet opgesloten en alle gemiste orgasme’s, alsnog ingehaald.
Mooiste moment van de dag: Mijn fantastisch gelukte polenta in combinatie met Ragù alla Veneta. Italianen weten wel wat lekker is.

Voor drie personen
Breng een halve liter water, met een snufje zout en een beetje oregano en basilicum, aan de kook en voeg vervolgens, al roerende en langzaam, 75 gram polenta toe (te koop in toko’s of groene winkels). Roeren tot het weer kookt, 50 gram grof geraspte Parmezaan toevoegen, en nog vijf minuten zacht laten pruttelen.
In diep, van tevoren met koud water afgespoeld, bord overgieten, niet te snel, anders breekt het bord. Wegzetten voor de nacht.
Smelt een klontje roomboter in diepe pan en voeg een gesnipperde ui of in stukken gesneden prei, twee in plakjes geschaafde winterwortels, een geperst teentje knoflook, drie in stukjes gesneden stengels bleekselderij, 200 gram gehakt en een half runderbouillonblokje toe (volgorde is niet zo heel belangrijk, wel snel achter elkaar). Al roerende fruiten en rul bakken. Voeg een beetje gedroogde rozemarijn toe en blus het geheel af met een scheutje rode wijn. Water toevoegen tot het onder staat en desgewenst een laurierblaadje. Laat minstens een half uur, liever een uur, zachtjes stoven en zorg ervoor dat het geheel niet indroogt. Van het vuur af, een klontje ijskoude boter toevoegen en er doorheen roeren.
Tien minuten voordat de Ragù klaar is beginnen met het bakken van de polenta.
Verhit ruim olie in een koekenpan en bak hierin de in plakjes of puntjes gesneden polenta. Dit spettert erg, dus zorg ervoor dat er geen kinderen in de buurt zijn. Niet te snel keren anders blijft het krokante korstje aan de bodem plakken.