moeders en minnaars

Thursday, July 28, 2005

Donderdag 28 juli 2005

Scarlet en ik, krijgen vaak te horen dat wij er niet zo mee bezig moeten zijn, met het zoeken naar een man. Dat deze vanzelf wel komt.
Ja, want jij slaat ook niet het makelaarskrantje open als je een nieuw huis zoekt. Of de Intermediair voor een nieuwe baan. Of de Gouden Gids voor een aannemer. Nee, dan wacht jij ook totdat die dakkapel vanzelf uit de lucht komt vallen.
O, is dit wat anders? Goh.
Bedoel je dan dat je het telefoonnummer van mijn advocaat wilt, als je een keertje in mijn bijzijn verzucht dat je het even helemaal gehad hebt met je partner?
We schijnen elkaar maar niet te begrijpen vandaag.
Mooiste moment van de dag: Mijn jongens zijn weer weg, dit keer naar hun vader. Stilzwijgend zaten de buurjongen en ik een half uurtje naast elkaar in de huiskamer tussen het achtergelaten, levensloze speelgoed. Het was overduidelijk dat wij er allebei nog niet aan toe waren ze alweer te missen.

3 Comments:

  • At 2:01 PM, Anonymous Anonymous said…

    Geen idee wie Scarlett is. (Ja; uit Gone with the wind, maar of je die bedoeld?) Maar volgens mij is er niks mis met het geluk n handje helpen enzo..

     
  • At 2:59 PM, Anonymous Anonymous said…

    Scarlet that's me!!!!!
    (ja, met 1 -t- en inderdaad vernoemd naar de hoofdpersoon uit 'Gone with the Wind')
    Bij tijde en wijle lucht ik mijn hart middels een reactie op Nicoline's ervaringen die ze met ons deelt. Heerlijk om een, weliswaar anonieme, lotgenote gevonden te hebben. Iemand die niet emotioneel met mij verbonden is, zodat ik m'n verhaal kwijt kan zonder een 'goed bedoelde reactie' te krijgen, waardoor ik me alleen maar onbegrepen voel.

    Nicoline, ik was aangenaam verrast vandaag mijn naam als eerste woord van je blog van vandaag te lezen. En wat je schrijft geeft mij weer dat heerlijk, grijzende gevoel van begrepen te worden door jou! Bedankt, elke keer is het alsof ik m'n eigen woorden en gedachten lees...

    Gisteravond had ik mezelf een avondje nutteloosheid toegezegd, fles rode wijn en een onervervalste Danielle Steel film op tv, maar op de 1 of andere manier kreeg DE MAN het weer voor elkaar door m'n gedachten heen te banjeren. Gelukkig brengt het me niet meer echt uit balans, maar man ga ergens anders rondstruinen zolang je geen relatie met mij kunt of wilt hebben! (Of zou het een kwestie van durven zijn?)

    Vanavond ben ik in de voorbereiding gegaan voor m'n aanstaande huisgenoot met 4 pootjes (me bij de dierenspeciaalzaak laten inlichten over hondenbrokken, benches en halsbandjes) en m'n aanstaande verjaardag (het bier en de wijn zijn is huis, de brownies net gebakken zodat ze zaterdag op z'n lekkerst zijn!)
    Trouwens ook weer zoiets, jarig zijn.... Eerst had ik besloten er helemaal niks aan te doen, maar naar mate de bewuste dag dichterbij kwam realiseerde ik me dat als ik iedereen zou zeggen het niet te vieren, ik me op de dag zelf ontzettend zielig zou vinden als er niemand langs zou komen. Ik heb dus een mailtje, naar een zorgvuldig geselecteerd aantal mensen, de deur uit gedaan en verheug me nu al op de aandacht en de complimenten.
    Ik kijk uit naar een briljant nieuw levensjaar!

    En nog wat, vanavond is nou echt typisch zo'n avond dat ik een kerel in huis zou willen hebben. De spin die bij me is komen wonen is me echt te groot.......
    Op sms-advies van een zeer dierbare vriend mag de spin nog even blijven; 'Een avondspin brengt zegen in'

     
  • At 1:09 AM, Anonymous Anonymous said…

    Ik wens je vast een goeie verjaardag. Ik vier hem ook niet altijd, maar vorig jaar was zo geslaagd, met allemaal vrienden die iets gemeen hadden of hebben, dat ik het er dit jaar weer op waag (pas in oktober). En ook dit jaar plus een vroege voorstelling (voor de kinderen).

     

Post a Comment

<< Home