Woensdag 20 juli 2005 @Ernst

Voor een ieder die vandaag voor het eerst op http://moedersenminnaars.blogspot.com/ terecht is gekomen, kort samengevat komt al het voorgaande hier op neer: Ik ben zoekende. Net als u. Wat ik zoek en waarom, weet ik allang niet meer, maar ik ben zo gehecht geraakt aan mijn zoekende-zijn, dat ik door ga.
Wat u zocht, daar heb ik wel een vermoeden over. Zo zocht u bijvoorbeeld, en ik begin maar met u, want langer dan 0.015 seconden zult u niet op mijn site aanwezig zijn, zo verraadt mijn teller, kinderporno. De zoektermen die u gebruikte waren ‘kinderk*tje’ of ‘moeder n**kt zoon.’ U zult hier niet vinden wat u zoekt, kinderporno is verboden zoals u weet. U zult geavanceerdere zoektermen moeten gebruiken.
Diegenen die uit de vrijgezellenhoek komen, zochten waarschijnlijk verdrijving van de nachtelijke eenzaamheid - ik zit ook nog achter mijn scherm - die opdoemt, gezien de late uren waarop u massaal binnenstroomt. En diegenen die uit de vrouwenhoek komen, zochten wellicht gezelschap voor bij een kopje koffie, zoals ik een sigaretje opsteek.
U zoekt een medeblogger, bevrediging voor de nieuwsgierigheid die de titel ‘Moeders en Minnaars’ (© mijn zus, een goede titel is het halve werk) oproept, informatie - bloggen is hot - om een artikel over te schrijven, en zelfs u, die niet meer weet hoe u hier terecht bent gekomen, zoekt net als ik… Ja, wat eigenlijk?
En jij, Ernst, jij zoekt misschien een makkelijk antwoord op de vraag ‘Hoe mijzelf te pluggen in Cyberspace.’ Maar goed, die vraag stel je me niet. Je wilt weten wat mijn blog nu zo bijzonder maakt dat hij ‘overal oppopt,’ zonder dat je bereid bent de moeite te nemen hem helemaal te lezen. (Zie comment maandag 18 juli 2005)
Zou het zijn, dat hij aardig geschreven is? Er zijn veel goed geschreven logs. Is het de roze kleur en de soberheid? Dat moet je maar net aanspreken. Voorts voldoet deze blog niet aan de ‘regels’ zoals daar zijn: kort en bondig of leuk aangekleed, dus dat kan het ook niet zijn.
De reden dat mijn blog op jouw pad blijft komen, is dat hij voldoet aan de wet van Nicoline: De zoekende zal altijd gevonden worden door de medezoekende. En iedereen op het Internet is zoekende.
Of het nu vermaak of herkenning is, medestand of iets om de verveling mee te verdrijven, bevestiging of seks, een partner of een bondgenoot, een LP van de Beatles of een koper voor uw fiets, een spermadonor of een guru, de zoekende zal altijd gevonden worden door de medezoekende, dat is de enige zekerheid die de internetillusie te bieden heeft.
Mooiste moment van de dag: Ik heb een wet uitgevonden, dacht zij trots. Ha, ik heb altijd al uitvinder willen worden. Net als jij waarschijnlijk Ernst, die een ‘nieuwe blogtechniek’ uitprobeert. Dat wat je bent, trek je aan. Toen ik mij als een worstelende niet-neukende alleenstaande moeder presenteerde, lieten de vrouwen van zich horen, toen ik mede over de schreef ging met een getrouwde man, spraken de vreemdgangers mij toe. Nu ik een uitvinder ben… Morgen is iedereen mij weer vergeten. En zo het zoeken opnieuw begint. En zo ik weer gevonden zal worden. Dat dus, of ik ben briljant, leuk, getalenteerd en geweldig. Om daar achter te komen, zul je toch mijn hele blog moeten lezen.