Zondag 17 juli 2005

Nou, ik kan niet anders zeggen dan dat er een hoop aantrekkelijk manvolk op de Parade rondloopt. Er was er zelfs één die mij om een vuurtje durfde te vragen. Ik denk dat ik vanavond maar weer ga. Als het Universum zo ruimhartig, met mijn toch wel dwingende verzoek van afgelopen zondag omgaat, dan mag ik dat natuurlijk niet achteloos in de wind slaan. Zij trekken tenslotte voor mij, op steenworp afstand van mijn huis, een heel blik open. Al wat ik hoef te doen, is de straat over te steken. En vandaag telt ook nog mee, toch?
Wat het Universum verder de afgelopen week te bieden had, op het gebied van leuke vrijgezelle mannen, is reeds bekend, behalve dat de enige bekende die mijn ex-doordeweekse dinsdagse minnaar en ik tegenkwamen toen wij ons in het openbaar vertoonden, de barman was, van wie ik warempel even vergeten was dat ik ooit met hem heb staan zoenen. Ook hij vertoonde een enorme kapers-op-kust-mentaliteit.
Mijn ex-doordeweekse dinsdagse minnaar wilde natuurlijk weten wie hij was. Nu ben ik geen leugenaar maar een beetje smeuïg de waarheid licht verdraaien kan ik wel heel goed. En zo leefden wij gedrieën ineens in de illusie dat ik mantechnisch gezien werkelijk een héél spannend leven heb.
Mooiste moment van de dag: Ik kan me nu al weer verheugen op het Hoefijzer Werpen. Het volledig ontbreken van elke vorm van pretentie trekt mij enorm aan. Onbegrijpelijk dat de Volkskrant het roestige paard niet een veer in de reet heeft gestoken. Dit is toch namelijk wat de Parade is. Mijn tweede favoriet is de Stille Disco. Welk een plezier eens de ware werkelijkheid, al is het maar op kleine schaal, te mogen aanschouwen. We dansen toch allemaal op muziek die niemand anders hoort.