Donderdag 14 juli 2005

Stel, je gaat naar Frankrijk op vakantie. Welk een genot des ochtends in een knapperig stuk stokbrood te bijten met daarop een volledig uitgelopen stinkende Camembert.
Wil dit nu zeggen dat je een Fransman geworden bent? Wil dit nu zeggen dat je die bruine boterham met kaas, die je al zo lang jij je kunt heugen voor je ontbijt neemt, niet meer hoeft?
Natuurlijk niet. Er is ook geen haar op je hoofd die dat bedenkt.
Stel, je gaat vreemd. Welk een genot een nieuw lichaam onder je handen te voelen.
Wil dit nu zeggen dat je houdt van dat mens? Wil dit nu zeggen dat je niks meer voelt voor je partner?
Natuurlijk niet.
Maar toch, het schuldgevoel besluipt je als een dief in de nacht. Als je om 05.45 uur het huis van je minnares verlaat, staat schuld al naast je fiets te wachten. Zodra jij je vooroverbuigt, om je slot los te maken, springt ze op je rug. Je hoort namelijk niet vreemd te gaan. Dat is niet netjes. Stokbroden met Camembert, prima. Tussen de benen van ander kruipen, fout.
Thuisgekomen spoel je de schaamteloosheid van je minnares van je af en beziet jezelf in de spiegel: Hier staat een zondig mens.
Nu kun je twee dingen doen. Je gaat het gevecht aan. Je begint de worsteling. De eerste dag is het vreselijk, om misselijk van te worden, zo hard komen de klappen aan. Maar het lichaam komt je te hulp. De tweede dag, al lichtelijk verdoofd, beladen met allerlei excuses als daar zijn, dat je eigen vrouw je niet begrijpt of niet aan al je seksuele wensen tegemoet komt, doet het al een stuk minder zeer. De derde dag, omarm je het schuldgevoel als een paar dagen daarvoor je minnares, je neemt haar op en bergt haar weg. Je bent nu net zo ontrouw aan jezelf als dat je was aan je vrouw.
De tweede optie is dat je jezelf gaat wijsmaken dat je echt geeft om je minnares. Lust is zondig, liefde daarentegen niet. De ‘liefde’ snelt je te hulp, zij wil ook dat jij je beter voelt. Ze fluistert je in dat jij er niks aan kunt doen. Was het enkel lust geweest, goed, dan had je je kunnen beheersen, maar de liefde in hoogst eigen persoon, die valt niet tegen te houden. Ook in dit geval, ben je ontrouw aan jezelf.
Welke weg je ook kiest, je kiest die van de leugen. De waarheid is enkel dit: Je keek naar een in jouw ogen mooie vrouw, je kreeg een erectie en hebt daarnaar gehandeld. Tuurlijk, je had ook naar huis kunnen fietsen op de handkar. Je kunt ook je eigen hagelslag mee naar Frankrijk nemen. En dat op een stokbrood doen.
Ik heb veel ervaring met De Ontrouwe Man, en daar bedoel ik mee dat ik in vele relaties de bedrogene was. Het is altijd de leugen geweest, welke dan ook, die de relatie uiteindelijk deed eindigen. Niet de daad. Ik heb ze daarna allemaal nog geneukt, dus het zou onzin zijn te beweren dat ik het geschonden lichaam niet meer verdragen kon. Ik heb evengoed voor derden gestaan en gedacht: ik lust je rauw, er weliswaar niet naar gehandeld, maar het zou onzin zijn te zeggen dat die emotie mij vreemd is.
We worden allemaal opgevoed met de idee dat seks iets is wat je doet met iemand van wie je houdt. Ik vertel mijn jongens niet anders. Net als ieder ander zullen zij echter op een gegeven moment ontdekken dat je prima kunt neuken zonder al die poespas. Maar de ‘heilige boodschap’ heeft zich dan al lang en breed genesteld in hun ziel.
En zo gebeurt het, dat hij zich schuldig gaat voelen of denkt dat hij dan wel van háár moet houden en zij zich gekwetst gaat voelen of voor eeuwig kwaad moet blijven. Of andersom. En zo gebeurt het, dat schijnemoties het begin van het einde kunnen initiëren.
Als de liefde op is, is zij op. Maar laat niemand zichzelf wijsmaken dat de liefde op is, als het vat nog meer dan halfvol is. Dat is gewoon zonde.
Mooiste moment van de dag: Ik scheerde even langs de valkuil van mijn opvoeding en dacht dat er wellicht meer aan de hand was dan lust. Ik ben er niet in gevallen en ga dat ook niet doen. We hebben al onze seksuele fantasieën op elkaar uitgeleefd. Het was fantastisch en nu is het klaar. Als ik dan nog een gedachte over mijn doordeweekse dinsdagse minnaar heb, dan is het dat ik hoop dat hij trouw aan zichzelf kan blijven. En zij ook, mocht het uit komen.
Maar ja, als hij al niet trouw was aan zichzelf en daarom met mij het bed is ingedoken, dan is het einde natuurlijk zoek. Want daarin zit m de truc.
Als je het jammer vindt dat er zoveel Fransen in Frankrijk wonen, moet je er niet op vakantie gaan, hoe graag je ook Camembert mag eten.