Donderdag 4 augustus 2005

Ik geloof overigens niet dat ik de enige ben die worstelt met mijn roeping of talent. De halve mensheid gaat dat gevecht aan. Je hoeft niet persé een kunstzinnig beroep te ambiëren of te hebben om er niet uit te komen.
Wil jij dit, wat je nu doet, echt de rest van je leven doen? Of heb jij nog ergens een achterdeur die pas open mag gaan over twee jaar, of vijf, of na je pensioen? Waarom maak jij die studie niet af? Of open je de zaak niet waar je van droomt? Of verkoop je juist niet de hele handel? Waar ben jij bang voor? Weet jij dat al?
Mooiste moment van de dag: Mijn jongens en ik gingen vanmiddag naar Aad Piraat, de stoerste zeerover die er bestaat. Mijn jongens waren niet bang, ik was niet bang, wat heet, moeders had sjans. ’s Avonds tijdens het tandenpoetsen, vraagt mijn oudste jongen met een veelbetekenende blik ineens aan mij: ‘Hoe oud denk je eigenlijk dat Aad is? Net zo oud als jij?’ Waarop ik zeg: ‘Nee, ik denk dat Aad wel iets jonger is. Hoezo?’ Hij begint te giebelen. ‘Nou, je wilt toch graag een jongere man.’ Hoog sensitief kind, zelfs met een ooglap ontgaat hem niets. We hebben nog een half uur na zitten lachen met zijn tweeën. De idee. Moeders, minnaars en muiterij. Ay ay kapitein!