Maandag 8 augustus 2005

Ik ben wel eens verbaasd waar mensen tegen mij over klagen. Zo stond laatst een van mijn buurvrouwen tegen mij verslag te doen over hoe ze het wel leuk in Griekenland had gehad met haar twee dochters van zeventien maar dat ze na een week toch wel een volwassen persoon miste om mee te praten. En ze was blij dat ze na twee weken het hotel en de hitte mocht verlaten en zich weer tegen haar man kon schurken, die wegens omstandigheden niet mee had gekund.
Of deze, hoe lastig het wel niet is om allemaal werklui in je huis te hebben die een serre aanbouwen. Of een ombouwkast voor de ketel, die wél 750 euro kost. Het was ook al zo’n gedoe om de hypotheek te verhogen. En weet je wel hoe zwart het gat is waar je invalt als manlief drie dagen eerder met de kinderen naar de camping vertrekt en jij het huis helemaal voor jezelf alleen hebt?
Maar zo kom ik ook wel eens moeders tegen die zeggen jaloers op mij te zijn dat ik zo lekker vaak zonder kinderen ben, zo lekker veel tijd voor mijzelf heb.
Ik mis al drie jaar - waarvan toch wel zeker twee uit een hoop shit bestonden, al was het maar voor mijn jongens - een volwassene om mijn dagelijkse beslommeringen mee te delen. Maar naast de twee freelance - dus altijd weer afwachten of er werk is – banen en de fulltime verzorging voor mijn jongens, heb ik inderdaad veel tijd om ’s avonds uren ongestoord gitaar te spelen. Ik mag vaak blij zijn als ik het einde van de maand haal, laat staan dat er iets valt aan te bouwen aan mijn gesubsidieerde - met urgentie verstrekte - huurwoning. Maar mocht de ketel kapot gaan, die krijg ik dan wel voor niks, God zij gedankt, maar mijn wasmachine… Over op vakantie gaan, praten wij hier in huis niet. Voor ons is vakantie zes weken geen school, maar dat is misschien wel zo relaxed, als ik al die andere stressverhalen aanhoor. En elke drie weken zijn mijn jongens een weekend weg. Dat is begonnen toen mijn jongste al anderhalf was.
Het is goed hoor, ik ben blij dat ik nog uitstraal dat ik het allemaal begrijp maar soms denk ik wel eens: mensen weet wat je wenst, want het zou wel eens uit kunnen komen. En weet waar je over klaagt, want je zou het van de ene op de andere dag kwijt kunnen zijn.
Mooiste moment van de dag: Mijn oudste jongen kwam mij vanochtend vroeg wakker maken omdat, zoals hij zei: ‘De zon schijnt. Als je nú opstaat, mama, dan kan je nog even lekker een kopje koffie in de zon drinken voordat het weer gaat regenen.’ Tel uw zegeningen, hoe klein ze ook mogen zijn.