Vrijdag 12 augustus 2005

Maar zelfs de weduwnaar kon niet laten de vraag te stellen: ‘Hoe kan het dat zo’n mooie vrouw…’
Gezien zijn situatie wel grappig dat hij nog oog heeft voor zo’n futiliteit maar ik dacht even: Ik lijk Goddomme het achtste wereldwonder wel. Wellicht moet ik mijzelf aanbieden als attractie op de Parade volgend jaar. Komt het zien, de mooiste vrouw zonder man! Dat is nog eens wat anders dan een dame met een baard.
Ik kan natuurlijk ook van mijn huis een museum maken. Welkom in de wondere wereld van de wonderschone manloze moeder. Beetje bijbeunen, een eurootje entree is toch niet zoveel? Dat hebben mensen er vast wel voor over. Utrecht is tenslotte ook in bezit van een aboriginalmuseum. Dus waarom niet zoiets.
Mooiste moment van de dag: Eigenlijk vond ik vandaag een kutdag. Laten we eens een zinnige vraag stellen: Hoe kan het dat een dergelijke chagrijnige en slechte moeder als ik soms ben, zulke prachtige parels van onvoorwaardelijke liefde - als mijn jongens zijn - om zich heen heeft lopen? Waar heb ik dat aan te danken? En waarom ligt mijn oudste jongen nu met hoge koorts op de bank te ijlen en vervloek ik de vader van mijn jongens die mij eerst vanmiddag al van drie tot kwart voor zes de vraag heeft laten beantwoorden waarom papa er nog steeds niet is en nu weer lekker in het westen zit met zijn nieuwe familie terwijl de stress mij door het lijf schiet hoe deze steeds hoger wordende koorts op te lossen en wat te doen indien we naar het ziekenhuis moeten en heb ik geen auto voor de deur staan maar weet ik dan weer wel dat kiwi’s verkoelend werken en zit ik hem dat vervolgens te voeren, onderwijl bedenkend welke van de buren ik zal vragen bij mijn jongste jongen te blijven en welke ik zal vragen mijzelf met mijn oudste jongen naar het ziekenhuis te brengen als de kiwi’s en de zoute chips en de kruidenthee hun werk niet doen? En waarom zijn bij een moeder van school na een uit de hand gelopen echtscheidingsprocedure vol wederzijdse vuilbekkerij de kinderen uit huis geplaatst en waarom heeft een moeder uit mijn yogastudio negen maanden na de dood van haar tweejarig dochtertje, samen met haar man zelfmoord gepleegd? En waarom interesseert me dat nu geen fuck en loop ik alleen bezig te zijn op dit moment met in gedachten te kankeren op de vader van mijn jongens terwijl ik ondertussen met mijn langzaam op aarde terugkerende oudste jongen genoeglijk zit te praten over de tijd dat papa nog bij ons woonde en hadden we bijna het fotoalbum tevoorschijn gehaald van gelukkiger tijden ware het niet dat hij weer in slaap is gevallen? Waarom kan de ene vrouw geen kinderen krijgen en is een zestienjarige in verwachting van haar voogd van ver in de veertig en waarom is jouw vrouw dood en je dochter moederloos? Want dat was wat de weduwnaar mij vroeg toen hij mij de vraag stelde hoe het kon dat zo’n mooie vrouw als ik geen man heeft.
Omdat ik Godvergeten sterk en dapper ben, net als jij. En omdat onze kinderen nog dapperder en sterker zijn. Daarom.