Vrijdag 9 september 2005

Hoewel ik slecht geslapen heb, stond ik vanochtend toch iets lichter op dan gisteren. Mijn moe zijn heeft niets met maken met het aantal goed geslapen uren maar alles met het gevoel soms niet meer te kunnen. En vooral niet meer alleen.
Maar goed, net als gisteren, heb ik vandaag ook weer volbracht. Ik kan dus wel.
Mooiste moment van de dag: Als de dolfijnenshow in het Dolfinarium niet omgeven was geweest met onzinnige filmbeelden en harde discomuziek, was het ‘Wereldwaterfeest’ het mooiste moment geweest. Wat een fraaie, bijzondere beesten, die dolfijnen. Ik had zo in het water kunnen springen, ook omdat ze zeggen dat tussen dolfijnen zwemmen heilzaam voor de ziel is. Wellicht is kijken genoeg. Maar uiteindelijk won dus het roggen aaien. Met zijn allen hangend over de stenen rand, handen in het koude water. Daar kwamen ze aangezwommen, die gekke beesten met onderkanten als waren zij spookjes, en schurkten zich tegen je hand. Zacht waren ze en verrassend aaibaar. Ze hadden echt behoefte aangeraakt te worden, leek het wel. Net als ik. Zout water is in ieder geval heilzaam voor de huid. Of dat ook voor de tere huid rondom de ogen geldt, dat weet ik niet. Ik sta er wel iets lichter van op. Wellicht morgen weer.