Zaterdag 17 september 2005

Mijn bescheiden lijstje, tien wensen omtrent mijn aanstaande:

10. Ik wil met hem kunnen lachen.
9. Mocht hij kinderen hebben, dan hoop ik - ondanks dat ik weet dat dit van tijd tot tijd zal betekenen dat ik er even bij inschiet - dat hij ze hoog op zijn prioriteitenlijst heeft staan. Maar ik denk dat ik de voorkeur geef aan een man zonder.
8. Ik zou graag veel en lekker lang vrijen, ook nog na het eerste jaar.
7. En soms, als het nodig is, even hard tegen hard gaan. Gewoon ruzie maken dus. Van die weglopers of tweedagenzwijgers word ik altijd zo moe.
6. Ik hoop dat hij een vriend voor mijn jongens zal zijn.
5. En in ieder geval een paar van hun wensen zal vervullen.
4. Ik zou wel eens een man willen die groter is dan ik maar daar wil ik niet te standvastig in zijn. Groot van geest mag ook. Als hij dan in ieder geval maar wel koffie drinkt. Een kleinere, theedrinkende man is niet mijn ding.
3. Hij moet vooral niet van het zeverige soort zijn. Een beetje geloven dat er meer tussen hemel en aarde is, ja graag, maar alsjeblieft niet zo’n Zenaanhanger, tarotkaartenlegger, eerste graad reikibeheerser, of Lichtzoeker zoals ik. Ik wens overigens wel dat hij respecteert dat mijn leven niet compleet is zonder dat stukje zweverij, stiekem ben ik namelijk een toverfee, die in de toekomst kan kijken bovendien.
2. Ik wens dat hij kan genieten van mijn aanwezigheid, gewoon van mijn zijn. Dat je niet maar de hele tijd van alles hoeft te ondernemen om het ‘leuk’ te hebben met elkaar.
1. En dat hij onthoudt waarom hij nou precies voor mij viel, wat hij nou zo leuk aan mij vond en dus niet na een poosje al die gekke, krankzinnige, aparte, rare en typische dingen aan mij gaat proberen te veranderen.
0. O ja, dat hij nu snel ten tonele verschijnt.

Mooiste moment van de dag: Overvallen door migraine, is maandag-aanstaande-verjaardagsboodschappen doen geen sinecure. (Achter de computer zitten trouwens ook niet.) Gelukkig kon mijn moeder voor vijven komen, zodat mijn jongens in ieder geval niet mee hoefden. Toen ik een uurtje van huis was, belde mijn oudste jongen bezorgd op: ‘Gaat het nog met je, mama?’ vroeg hij. Mama was gelukkig bijna thuis. Cadeautjes de berging in en ik weer mijn bed. We hopen allemaal dat ik overmorgen weer helemaal goed ben en als pirateres zes speurende kleuters door de stad kan loodsen. Ik hoop het ook maar ik weet zeker dat hoe het ook zij, ik het kan.