Zaterdag 10 september 2005

Slik antidepressiva voor de dag, neem een slaappil voor de nacht. Zouden daar mijn wensen van in vervulling gaan?
De wereld staat klaar om je te vertellen wat je moet doen. Hoe lang je verdrietig mag zijn, of juist niet. Iedereen weet wat goed is voor een ander. Huil niet te lang, maar lach ook niet te hard. Wees niet te ongelukkig, maar vooral ook niet te gelukkig.
Zou ik morgen jubelen vanwege een vent, dan zouden de waarschuwingen voorzichtig te zijn niet van de lucht zijn. Wees middenmoot is het devies. Studeer liever iets waar je geld mee kunt verdienen. Wens geen grote wensen, droom geen grote dromen, maar slik een pil om niet te voelen wat je voelt en als je stikt in je eigen kots, doe dat liever achter gesloten deur. Want jouw onrust zou wel eens aanstekelijk kunnen zijn en mij doen beseffen dat ik ook naar meer verlang. Ik, die toch alles heb wat mijn hartje begeert. Althans, zo staat het geschreven, zo word mij verteld. Door wie? Door hen die geen fucking clue hebben waar ik het over heb. Nog niet althans. Of door hen die al weer vergeten zijn hoe donker hun pad is geweest.
Citeer nog eens een citaat waarvan je geen idee hebt wat het betekent en doop je bitterbal in de mosterd maar pas op dat je je bek niet verbrandt. Vraag nog eens aan dat stel dat al vier jaar samen is waarom er eigenlijk nog geen kinderen zijn en bedank voor een vlammetje. Troost nog eens iemand met de woorden ‘dat het toch best meevalt’ of ‘dat geld niet gelukkig maakt’ en laat de dia’s zien van de wintersportvakantie van vorig jaar en het jaar daarvoor.
Voor alles is een quick fix. Mocht je er vroeger nog een dag over doen met een roos op je hoed voordat alles weer goed was, vandaag moet het vandaag. Liever nog gisteren. Snel, snel, snel, in twintig seconden staan de magnetronaardappelen op tafel, schuif aan en doe gewoon.
Maar wat is dat eigenlijk gewoon doen? O, hetzelfde als wat jij doet. Nou ja, van mij mag een mens zo ongelukkig zijn als nodig is om gelukkig te worden. Van mij hoef je geen verantwoording af te leggen voor de wensen die je nog hebt terwijl je alles hebt wat je volgens de maatschappij nodig hebt om vervuld te zijn. Van mij mag jij je hart volgen, fouten maken, op je bek gaan, spijt hebben, op je tandvlees lopen, vloeken, janken en schoppen totdat het voorbij is. Totdat het werkelijk voorbij is en jij je hart weer hoort kloppen. Maar je mag van mij ook alleen maar tv kijken om te kankeren, alleen maar naar je werk gaan om geld te verdienen, alleen maar bij je partner blijven omdat je niet alleen durft te zijn. Van mij mag jij je eigen weg volgen. Dan volg ik die van mij, goed?
Tien dingen waar ik - let op, ík - nog immer van uit ga:

10. Elke wens die ik heb, heeft potentie, anders zou zij niet in mij aanwezig zijn.
9. Ik zal bereiken wat ik wil.
8. En juist mijn niet-berusting met wat nu is zal daar voor zorgen.
7. Ik zal mijn ware ontmoeten.
6. En met hem samenwerken.
5. En juist mijn dromen daar over zullen hem bij mij brengen.
4. De enige manier om van mijn verdriet af te komen, is het mijn kop uit te janken.
3. En niet door pillen te slikken.
2. Ik heb kracht naar kruis.
1. En ik zal mijn eigen bron vinden.

Mooiste moment van de dag: Een klein gebedje dat ik wel eens bid, zo ook vanmiddag. God, ik vind alle dagen die zijn geweest en die nog zullen komen prima, of ze nu zwart, grijs, of wit waren of zullen zijn, maar bewaar me voor de dag dat ik vergeten ben hoe mijn weg is geweest en ik een ander meen te mogen vertellen hoe en wat te doen, waar tevreden mee te moeten zijn en wat te mogen wensen. Mocht U mij voor die tijd nog niet hebben aangeraakt, dan lijkt dat mij een mooi moment om mij een flinke klap in het gezicht te geven en streng toe te spreken met de woorden: ‘Pas op, Nicoline, jij hebt geen weet van andermans weg.’ Bewaar mij voor die dag en dank U wel voor deze, met alles erop en eraan.