Donderdag 22 september 2005
Val ik in herhaling als mijn jongens alweer het mooiste moment van de dag zijn? Soms lijkt het wel alsof er dagen zijn waarop ze een gouden aureooltje rond hun hoofd dragen. Alsof ze voelen dat ik dat even nodig heb, wat natuurlijk zo is. Dat ze dat voelen.
Ik kan me dan ook wel eens afvragen hoe de vader van mijn jongens dat toch volhoudt. Ze zo minimaal zien.
Maar goed, omdat ze morgen weer weg gaan, mochten ze vanavond lekker laat naar bed. Zo kon ik extra lang genieten van hun onzichtbare vleugeltjes.
Ik kan me dan ook wel eens afvragen hoe de vader van mijn jongens dat toch volhoudt. Ze zo minimaal zien.
Maar goed, omdat ze morgen weer weg gaan, mochten ze vanavond lekker laat naar bed. Zo kon ik extra lang genieten van hun onzichtbare vleugeltjes.
posted by Nicoline @ 9:33:00 PM
1 Comments:
At 4:46 AM,
Anonymous said…
Je kunt er niet genoeg van genieten. Kinderen zijn fantastisch. Op die leeftijd al helemaal. Zoals ze als wijs tegen de wereld aan kunnen kijken. Geniet er nu van, sneller dan je denkt zijn ze niet meer thuis, dat is logisch maar het is toch wennen.
Ze voelen meer aan dan je denkt. Dat geldt trouwens ook voor als pa&ma nog wel bij elkaar leven en geen goede relatie hebben. Ook al is er geen slaande ruzie, als er geen warmte meer is, wordt dat door de kids wel gevoeld. De vraag is of dat een goede situatie is.
Je kunt nu dus het weekend ook genieten van de rust en je concentreren op de activiteiten die je ook leuk vindt om te doen, je blind date bijvoorbeeld (ik neem aan dat je daarover wel zal schrijven, iedereen leeft mee). Heb je al eens je foto’s ergens gepubliceerd? Ik ben erg jaloers op je schrijven. Dat doe je fantastisch, blijft boeien! Kun je dat schrijven en fotograferen niet combineren? Nou goed weekend, geniet van de rust en doe spannende dingen. Peter
Post a Comment
<< Home