Vrijdag 19 augustus 2005
Jezus Mina, hoe tegennatuurlijk kan een mens bezig zijn? Het schizofrene bestaan van de alleenstaande moeder: Omdat het alweer zo ver was en mijn jongste jongen ondanks de nu nog maar 38.9 de verleiding niet kon weerstaan, toch maar meegegeven aan zijn vader. Een ziek kind uitzwaaien met rode koortswangen is geen pretje. Aanvankelijk zou hij bij mij blijven maar het verdriet de grote broer te moeten missen was groter dan de wens bij de geborgenheid van mama te blijven, dus stapte hij toch in de auto. Afgezien van alle gedachten in mijn hoofd hierover, gaat zelfs mijn lichaam in protest. Het wordt er misselijk van en het raakt uitgeput. De omschakelingen zijn te groot.
Van lekker, met zijn allen eindelijk weer thuis de laatste vakantiedaagjes doorlummelen, alvast weer enigszins in het ritme komend van school- en daarbij behorende bedtijden, naar heftige doorwaakte nachten en lamgeslagen dagen vanwege een doodzieke oudste jongen, dan toch die de-wekker-gaat-weer-stap zetten met in alle vroegte boterhammen smeren en avondeten op het oude vertrouwde tijdstip, om vervolgens weer de volle verantwoordelijkheid voor dit keer een doodzieke jongste jongen op je nemen en dan abrupt niets.
Vermaak jezelf maar mama, eet wanneer je wilt, of niet, drink zoveel je wilt en probeer er niet aan te denken hoe afschuwelijk je dit vandaag vindt en voor morgenochtend, sta op wanneer je wilt, niemand heeft je nodig.
Ja, woensdag was het fijn dat je bedankte voor die fotoklus omdat jij vond dat er een ouder op het schoolplein moest zijn voor de eerste echte officiële schooldag - met voor de één een nieuwe juf en voor de ander weliswaar een vertouwde juf en klaslokaal maar zonder de aanwezigheid van een grote broer - en papa niet een half uurtje eerder weg kon van zijn werk zodat jij wél centjes kon verdienen. Donderdag was het fijn dat je extra veel tijd had om de schoolverhalen aan te horen en naast ons te zitten terwijl je koorts- en nog zwaar na hoestende bolletjes streelde, en vrijdagochtend was het fijn dat nog een fotoklus niet doorging want zo kon je lekker thuisblijven bij je zieke kind maar nu, dit weekend, zoek het maar uit. O ja, vergeet niet ons zondagmiddag op te pikken bij een jarig vriendje waar papa ons zondagochtend uit de auto gooit. En zorg jij dan nog even voor een achteraf cadeautje voor het feestvarken, want dat kan jij zo goed?
Het klopt niet, het is tegennatuurlijk. De overgangen zijn me dit keer, in te korte tijd, veel te groot en te vaak. Tot overmaat van ramp moest mijn gitaar ook nog eens naar de reparateur vanwege een of ander ingesleten snaarbegeleidertje of weet ik hoe dat heet, waardoor er drie snaren aanlopen op de eerste fret. Ik ben volledig onthand. Maar dan ook volledig.
Mooiste moment van de dag: Tja. Net even de vader van mijn jongens gebeld. Mijn jongste jongen is herstellende, de koorts begint te zakken. Ik mag met goed fatsoen gaan drinken vanavond. Dat ga ik dus maar doen met een goede vriend die begrijpt dat ik soms even mijn hart moet luchten en dat het dan weer over is. Die niet allerlei goedbedoelde opmerkingen gaat maken maar gewoon twee bier besteld. Die even zijn eigen werkstress spuit omdat hij weet dat ik dan niet ga zeggen: ‘Nou, dan verkoop je toch de hele boel,’ omdat ik weet dat het bij hem ook zo weer over is. Die mij zijn gitaar leent zolang de mijne uit logeren is. Hoewel mijn jongste jongen dat vast niet verstandig vindt want toen ik vanochtend even de gitaar van een buurvrouw op schoot had, zei hij: ‘Deze klinkt anders dan die van jou, daar moet je niet teveel aan wennen.’ We hadden het trouwens wel heel gezellig deze ochtend met zijn tweeën, tussen de koortsaanvallen, babbelde hij er lustig op los. Ik had best een weekendje alleen met hem willen zijn, want één op één momenten komen nauwelijks voor in dit huis. Het is met zijn drietjes of in je eentje.
Van lekker, met zijn allen eindelijk weer thuis de laatste vakantiedaagjes doorlummelen, alvast weer enigszins in het ritme komend van school- en daarbij behorende bedtijden, naar heftige doorwaakte nachten en lamgeslagen dagen vanwege een doodzieke oudste jongen, dan toch die de-wekker-gaat-weer-stap zetten met in alle vroegte boterhammen smeren en avondeten op het oude vertrouwde tijdstip, om vervolgens weer de volle verantwoordelijkheid voor dit keer een doodzieke jongste jongen op je nemen en dan abrupt niets.
Vermaak jezelf maar mama, eet wanneer je wilt, of niet, drink zoveel je wilt en probeer er niet aan te denken hoe afschuwelijk je dit vandaag vindt en voor morgenochtend, sta op wanneer je wilt, niemand heeft je nodig.
Ja, woensdag was het fijn dat je bedankte voor die fotoklus omdat jij vond dat er een ouder op het schoolplein moest zijn voor de eerste echte officiële schooldag - met voor de één een nieuwe juf en voor de ander weliswaar een vertouwde juf en klaslokaal maar zonder de aanwezigheid van een grote broer - en papa niet een half uurtje eerder weg kon van zijn werk zodat jij wél centjes kon verdienen. Donderdag was het fijn dat je extra veel tijd had om de schoolverhalen aan te horen en naast ons te zitten terwijl je koorts- en nog zwaar na hoestende bolletjes streelde, en vrijdagochtend was het fijn dat nog een fotoklus niet doorging want zo kon je lekker thuisblijven bij je zieke kind maar nu, dit weekend, zoek het maar uit. O ja, vergeet niet ons zondagmiddag op te pikken bij een jarig vriendje waar papa ons zondagochtend uit de auto gooit. En zorg jij dan nog even voor een achteraf cadeautje voor het feestvarken, want dat kan jij zo goed?
Het klopt niet, het is tegennatuurlijk. De overgangen zijn me dit keer, in te korte tijd, veel te groot en te vaak. Tot overmaat van ramp moest mijn gitaar ook nog eens naar de reparateur vanwege een of ander ingesleten snaarbegeleidertje of weet ik hoe dat heet, waardoor er drie snaren aanlopen op de eerste fret. Ik ben volledig onthand. Maar dan ook volledig.
Mooiste moment van de dag: Tja. Net even de vader van mijn jongens gebeld. Mijn jongste jongen is herstellende, de koorts begint te zakken. Ik mag met goed fatsoen gaan drinken vanavond. Dat ga ik dus maar doen met een goede vriend die begrijpt dat ik soms even mijn hart moet luchten en dat het dan weer over is. Die niet allerlei goedbedoelde opmerkingen gaat maken maar gewoon twee bier besteld. Die even zijn eigen werkstress spuit omdat hij weet dat ik dan niet ga zeggen: ‘Nou, dan verkoop je toch de hele boel,’ omdat ik weet dat het bij hem ook zo weer over is. Die mij zijn gitaar leent zolang de mijne uit logeren is. Hoewel mijn jongste jongen dat vast niet verstandig vindt want toen ik vanochtend even de gitaar van een buurvrouw op schoot had, zei hij: ‘Deze klinkt anders dan die van jou, daar moet je niet teveel aan wennen.’ We hadden het trouwens wel heel gezellig deze ochtend met zijn tweeën, tussen de koortsaanvallen, babbelde hij er lustig op los. Ik had best een weekendje alleen met hem willen zijn, want één op één momenten komen nauwelijks voor in dit huis. Het is met zijn drietjes of in je eentje.
posted by Nicoline @ 11:15:00 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home