Woensdag 17 augustus 2005

En hoe ik mij dan toch ineens met de klusjesman in de jongenskleedkamer van combibad Brandenburg bevond…
Ik kom wel over die kleine prins heen. Ik ben ook over de klusjesman heen gekomen. Uiteindelijk kom ik overal over heen, ook al val ik soms even terug.
Mooiste moment van de dag: Wij hebben een buurmeisje van één en een half en een kwart, zoals mijn jongste jongen dat noemt. Zodra bij ons de voordeur opengaat, wil zij binnenkomen, idolaat als zij van mijn jongens is. Vandaag schoof zij spontaan aan tijdens het avondeten. Ja, ze lustte ook wel wat. Daar zat ze dan, als een kleine prinses, op een veel te grote stoel, haar koppie net boven tafel, een bakje pasta met haar handen te eten. ‘Zellig,’ zei ze. Ze trok haar schouders er bij op. ‘Zellig.’ We voelden ons alledrie vereerd dat zij het bij ons zo gezellig vindt. Wij vonden het ook gezellig, nog een vrouw erbij aan tafel. Dat gaat nog wat worden over een paar jaar, hartenbrekers als mijn jongens zijn, want o zo mooi.