Zaterdag 20 augustus 2005

Tien mensen die mij ooit op één of andere manier, langer of korter, voor even of voorgoed, in de steek hebben gelaten en vaak inruilden voor iets of iemand anders, meestal juist op het moment dat ik uit liefde heel erg mijn best voor die persoon had gedaan, wat niet wil zeggen dat ik ze dat nu nog kwalijk neem, zo gaan de dingen nu eenmaal, maar me wel eens doet afvragen hoe het toch komt dat iedereen die me echt dierbaar is of was, geen constante factor in mijn leven is en misschien neem ik links en rechts ook nog wel eens iemand iets kwalijk ook:

10. De piloot, daags na onze eerste echte liefdesnacht, voor een opleiding in Amerika.
9. Mijn zus, die verkoos een jaar junior high te volgen in Amerika en mij in mijn eentje op twaalfjarige leeftijd in de echtscheidingsshit van onze ouders liet zitten. Wat inhield dat ik doordeweeks mijn moeder troostte en oplapte na de rotweekenden waarin ik als buffer diende en mijn vader - die voor zijn werk alvast vooruit verhuisd was - weer bij ons verbleef.
8. Mijn moeder, die nadat zij een laatste poging gewaagd had, besloot terug te keren naar het - vanuit Groningen, waar we uiteindelijk weer met zijn vieren woonden, bezien - verre westen en meer dan genoeg had aan het zoeken naar zichzelf in haar uit één kamer bestaande nieuwe woning. Ze stapte niet eens meer in de trein voor mijn verjaardag of diploma-uitreiking.
7. Mijn vader, die niet de moeite nam mij te bedanken voor het jaar goede huishoudelijke zorgen voor hem en mijn zus die ik als veertienjarige vol verve op mij genomen had, maar zei: ‘Dit is mijn nieuwe vrouw, jij kunt weer kind zijn en thee met haar drinken als je uit school komt en je krijgt drie maanden de tijd om je aan te passen en dat leuk te vinden, anders ga je naar een internaat.’
6. De kleine prins, die zes dagen nadat ik bij hem was geweest, liet weten nu verkering te hebben. Het was de manier waarop die er zo vreselijk inhakte, niet het feit op zich. Ook al deed hij me de schouders rechten, ik had niet eens de tijd gekregen om verliefd op hem te worden, laat staan dat hij mijn hart heeft gebroken. Maar ik dacht en vond dat ik mijn portie van inwisselen en doorschuiven er wel op had zitten. Ik heb met name het Universum hierom vervloekt, dat zij nog een dergelijk klein cadeautje voor mij in petto hadden door juist déze man op mijn pad te brengen. Ik kan ze er trouwens nog steeds bij tijd en wijle om vervloeken. Deze ‘nog één keer door zo’n ervaring te moeten gaan,’ was er wat mij betreft echt één teveel. Konden ze daarboven niets anders bedenken om me aan het gitaar spelen te krijgen.
5. De vader van mijn jongens, twee weken nadat ik hem geholpen had zijn droombaan te verwezenlijken en het in de voorafgaande maanden even leek of we samen goed door de wat moeilijkere periode heen waren gekomen, want meer was er eigenlijk niet aan hand. Juist op het moment dat ik mijn derde kind aan het verliezen was in een miskraam, kroop hij op zijn huidige vriendin. Die baan is inmiddels niet meer. We zaten er kennelijk aan alle kanten vreselijk naast.
4. Mijn jongens, elk weekend dat ze naar hun vader gaan, hoe goed het ook is dat ze contact hebben - daar heb ik heel erg mijn best voor gedaan - en er graag naar toe willen.
3. Mijn oudste jongen, een paar uur na zijn geboorte. Ten gevolge van onderkoeling leek het de verloskundige een goed plan als hij toch even een couveuse opzocht. Vanwege een nabevalling met teveel bloedverlies, mocht ik niet vervoerd worden. Daar gingen ze dan, midden in de nacht, de vader, mijn moeder en mijn kersverse kind. Dat was het eenzaamste moment in mijn leven. Alles wat me dierbaar was in de auto naar het ziekenhuis. Ik bleef alleen thuis achter.
2. Nogmaals de vader van mijn jongens, die het zo druk had de eerste twee jaar na de scheiding met zichzelf, allerhande schuldgevoelens en haatgevoelens naar mij, dat hij regelmatig weken achtereen wegbleef zonder een woord, zelfs zo ver ging dat hij mijn jongens op school verbaasd en verdrietig liet wachten op een papa die maar niet kwam op dagen, om vervolgens weer zijn advocaat brieven te laten sturen dat hij ze toch echt elk ander weekend moest hebben en alle halve vakanties, maar dat ík wel flexibel diende te zijn in verband met zijn werk. Hij heeft mij nog geen vinger toegestoken om dit traject voor mijn jongens en mijzelf iets eenvoudiger te maken en ik heb vaak mijn eigen hand over mijn hart moeten strijken.
1. God, het Licht, het Universum of hoe je het ook wilt noemen.

Mooiste moment van de dag: Joni Mitchell’s ‘Down To You.’ Het moet wel het mooiste liedje zijn dat er bestaat.

Everything comes and goes
Marked by lovers and styles of clothes
Things that you held high
And told yourself were true
Lost or changing as the days come down to you
Down to you
Constant stranger
You’re a kind person
You’re a cold person too
It’s down to you
It all comes down to you