Maandag 3 oktober 2005

Wie leent op maandag, brengt terug op maandag. Niet persé vanwege de bibliothecaris, vanwege de uiterste inleverdatum.
Vandaag trof ik weer een man, een nog leukere. Zoals hij naar mij lachte, dacht ik: wij hebben helemaal geen Parship nodig. Enfin, ik ga me daar toch officieel afmelden. Ik ga niet meer blind daten en het is tijd geworden mijn sporen langs de digitale snelweg uit te wissen. Niet dat ik officieel, dat wil zeggen betalend, lid was geworden. Zoiets hoeft niet eerder dan dat je een contactverzoek krijgt en uit nieuwsgierigheid - want dat wil je natuurlijk graag lezen en dat kan pas nadat je betalend lid bent geworden - je creditkaartgegevens intoetst. Je kunt echter wel zien, als niet-betalend lid, wie jouw profiel bezocht heeft. Van alle ‘goednieuwsberichten’ van Parship die ik heb ontvangen, is dat er precies één geweest.
Ik neem aan dat het systeem over en weer werkt, als ik een matchkandidaat krijg thuisgestuurd, dan ga ik ervan uit dat hij ook een matchkandidaat, die ik dus ben, krijgt thuisgestuurd. Ik kan tot geen andere conclusie komen dat de wetenschappelijke test, die overigens behoorlijk veel overeenkomsten heeft met mijn persoonlijke horoscoop, zeer goed werkt. Ik bezocht, op drie keer na, ook nooit de desbetreffende profielschetsen. Mijn matchpartners zijn net als ik, op een zeker moment in de verleiding gekomen van het testje en hebben het, net als ik, daarbij gelaten. Mijn matchpartners en ik hebben Parship niet nodig. Mijn matchpartners en ik zijn niet van het internet-daten. Mijn matchpartners en ik hoeven elkaar alleen maar in het echt tegen te komen. En dan nog tijd, durf en gelegenheid te hebben. Zo hij mijn matchpartner was, het ontbrak ons beiden vandaag aan alledrie. Tja, je past bij elkaar, of niet.
Mooiste moment van de dag: Na schooltijd ging ik in de klas van mijn oudste jongen de Michaëlstafel - met draak, ridder en jongetje met vlieger - vervangen door de herfsttafel - met eikelkindertjes, kabouterechtpaartje en eekhoorns (ja, u weet wel, sprookjeswollen figuren maken, één van mijn weinig sexy hobby’s). Ik ken de nieuwe juf van mijn oudste jongen nog niet goed, zij kent mij niet goed. Maar na pas zes weken doorziet ze mijn oudste jongen wél goed, ze zei: ‘Hij heeft iets Goddelijks.’ Mijn oudste jongen en zijn nieuwe juf passen bij elkaar. Dat is fijn om te weten.
Toen ik het klaslokaal verliet, riep ze mij nog na: ‘En jij kunt toveren.’ Het is een juweel van een landschapje geworden en een toverfee ben ik inderdaad maar ga zoiets maar eens uit leggen aan een wetenschappelijke test die dus behoorlijk veel overeenkomsten heeft met mijn persoonlijke horoscoop. Wetenschappelijk gezien stonden mijn relationele sterren gewoon een beetje kut. Dat duurt niet lang meer. Ik vertrouw op de toekomstvoorspellerij van mijn Goddelijke kind. Het lag trouwens ook in de kaart die ik in april gelegd heb, de ‘Engel van prille liefde’ voor de komende maand december. Als ik niets te doen heb: Ga ik een weblog bijhouden. Twee dingen waar ik echt niet zonder kan: Mijn oudste en mijn jongste jongen. Wat ik graag zou willen kunnen: Volledig vertrouwen dat wat ik wil, dat ik dat kan en zal bereiken ook. Ik had ‘ik over mijzelf’ nog niet ingevuld. Bij deze dan. Voordat de stekker eruit gaat.