Maandag 26 september 2005

Nou, voor iemand die niet de man van mijn leven is, hebben we sinds de blind date - met zeven van zijn kant en zes van mijn kant - een behoorlijk intensief en emotioneel e-mailverkeer. Ik schreef dan ook in mijn laatste mail aan hem: We moeten niet meer mailen, we lijken Goddomme wel een stel dat in de laatste fase van een niet meer te redden relatie zit.
Mooiste moment van de dag: Als mijn jongens een weekendje weg zijn geweest, word ik vaak getrakteerd op een nachtelijk bezoek van minstens één van hen. Vannacht kwamen ze allebei. De wekker was nog niet gegaan en het was donker buiten maar een tweede aspect van het weg zijn geweest, is dat ze altijd érg vroeg weer lekker met hun eigen spulletjes gaan spelen. Ik heb een hoog bed. Vol liefde, zo zag ik tussen mijn oogharen door, tilde mijn oudste jongen mijn jongste jongen uit mijn bed met de woorden: ‘Kom maar liefje, ik help je wel.’ Poeh, dat was wel even de moeite waard om voor wakker te worden.